‘Ένα περίεργο γεγονός της ζωής, όπως όλα βέβαια, πριν πολλά χρόνια έφερε στην αυλή μου ένα πεινασμένο και τρομαγμένο κουτάβι, από το ξύλο που είχε φάει, μόλις έβλεπε άνθρωπο, έφευγε κλαίγοντας. Με τα πολλά, το χάιδεψα, κι όταν είδε ότι το ανθρώπινο χέρι, είναι και κάτι άλλο εκτός από ξύλο, δεν έφυγε ποτέ. Αυτό ήταν. Αγάπησα τα ζώα. Δεν θα μιλήσουμε για τα μαθήματα αφοσίωσης, αγάπης, πίστης, αξιοπρέπειας που μας δίνουν, ούτε για την αλλόκοτη και αφύσικη σχέση του ανθρώπου με αυτά. Δεν θα πούμε για τους Ρωμαίους που τα περιόριζαν σε αμφιθέατρα χωρίς διαφυγή για να τα σκοτώσει κάποιος μονομάχος και οι θεατές να το απολαμβάνουν (;;;;!!! …), ούτε για το δεμένο σκυλί στην αυλή που βρέθηκε συστραμμένο και καμμένο με την έκρηξη του Βεζούβιου, ούτε για τη Λάικα, το αδέσποτο των δρόμων της Μόσχας, που το έβαλαν σε ένα πύραυλο για να πεθάνει από ασφυξία και υπερβολική ζέστη.
Θέλω να πω για την ευγνωμοσύνη που νοιώθω για τους γιατρούς που έκαναν καλά τα παιδιά μου.
Όταν το πιο αδύνατο κουτάβι, η Αντριάννα, ανέπτυξε ένα δύσκολο αυτοάνοσο, ο Βασίλης ο Ψυχογιός, κάλεσε τον πρεσβύτερο ειδικό, τον Κουτίνα, για να το αναλάβει, και σε κάποια επίμονη απαίτηση του μεγάλου δερματολόγου, ήρθε Κυριακή βράδυ χειμώνα, στο σπίτι μου για να πάρει αίμα από το ζωάκι.
Μας συμβαίνει συχνά αυτό;
Όταν ένα τζιπ πάτησε ένα αδέσποτο μωρό και του έλιωσε το πόδι, στην κλινική του Ψυχογιού, ο ειδικός ορθοπεδικός τον έκανε καινούργιο και δεν τον προλαβαίναμε στους δρόμους, καταναλώθηκε πολλή γραβιέρα για να πεισθεί ο μικρός Ρεμής να γυρίσει πίσω.
Όταν η Έττυ Λεβή, απερίγραπτα ευσυνείδητη και αυστηρή παθολόγος, λέει κάτι είναι αυτό. Για το μικρό Ρεμή, τον άκουσε και είπε καρδιοπάθεια, και πρέπει να πάρει αυτά τα χάπια, και όταν ήρθε ο ειδικότερος καρδιολόγος, ο Κουτίνας ο νεότερος, είπε ακριβώς αυτά, ίδια διάγνωση, ίδια φάρμακα. Και στη βδομάδα επάνω η Έττυ τηλεφώνησε για να ρωτήσει, πώς πάει ο αγαπημένος μου Ρεμής;
Μας συμβαίνει συχνά αυτό;
Όταν η αγαπημένη μου Ροζαλία, ήταν φοβισμένη στους δρόμους, η Χριστίνα Ψυχογιού, και χειρούργος και businesswoman, έστειλε το ασθενοφόρο και ειδικό νοσοκόμο, να την ηρεμήσει και να την πάμε στο ιατρείο. Ξαναρωτώ, μας συμβαίνει συχνά αυτό; Πολύ αργότερα, όταν μάθαμε ότι κάτι περίεργο έχει η Ρόζα, η Χριστίνα και η Έττυ μια ολόκληρη μέρα συζητούσαν τι πρέπει να γίνει, και εν τέλει ο κ. Παπάζογλου είδε ότι από έναν πυροβολισμό το ένα νεφρό της κακομοίρας της Ροζαλίας καταστράφηκε και το έβγαλε.
Και πάλι κάναμε εγχείριση στο μικρό Ρεμή για κακοπάθεια. Και το αυτοκίνητο της ειδικής αναισθησιολόγου, Αλεξίας Μπουργαζλή, έμεινε από μπαταρία στο δρόμο, ο Θωμάς, ο άντρας της Χριστίνας, ντάλα καλοκαίρι μεσημέρι, έφυγε με μηχανή αστραπιαία να τη φέρει στο χειρουργείο.
Να μην ξαναρωτήσω αν μας συμβαίνει συχνά αυτό;
Όποτε πήγα, τα ζωάκια μου έγιναν καλά. Και η Έττυ, με την αυστηρότητά της, και την ακρίβειά της, μα μόλις χτες που πήγα το απειροελάχιστο γατί είπε η Έττυ αχ αυτό το μάτι, και ήρθε η Χριστίνα με τη ζυγαριά ακριβείας, και η Χριστίνα, με το νυστέρι της, και οι δυο τους με τις ακαριαίες διαγνώσεις και συμβουλές, και ο εμψυχωτής, ο Βασίλης ο Ψυχογιός, και οι ειδικοί που πάντοτε ερχόντουσαν, και η ανθρωπιά τους όταν έλεγαν κάποιο βαρύ νέο, με βοήθησαν στο επιστημονικό, στο ανθρώπινο, και φυσικά, άνθρωποι είναι με τα δικά τους θέματα, και με μικρά παιδιά
Σας ευχαριστώ πολύ!!!! Και σας ευχαριστώ που ήρθατε στη ζωή μου!!!
Mαρία Καραλή,
Επίκουρη Καθηγήτρια,
Τομέας Γλωσσολογίας, Φιλοσοφική Σχολή, Α.Π.Θ.
Comments